Στο συλλογικό ασυνείδητο, η γυναίκα αποτελεί κυρίως δύο πράγµατα: ερωτικό αντικείµενο ή µητέρα. Τι µπορεί λοιπόν να είναι µια γυναίκα όταν δεν µπορεί πια να γίνει ούτε µητέρα αλλά ούτε και να παίξει το ρόλο του ερωτικού αντικειµένου;

Η πλειονότητα των γυναικών έρχεται αντιµέτωπη µε την εµµηνόπαυση γύρω στα 50 – 51 χρόνια. Για τις περισσότερες, µάλιστα, η παύση της εµµήνου ρύσεως αποτελεί ένα πραγµατικό σοκ, καθώς αρχίζουν να σκέφτονται ότι έπαψαν να είναι νέες και διανύουν πλέον την τρίτη ηλικία. Η εµµηνόπαυση αποτελεί ένα φυσιολογικό στάδιο στη ζωή κάθε γυναίκας το οποίο συνοδεύεται από διάφορες αλλαγές σε σωµατικό και ψυχολογικό επίπεδο. Οι περισσότερες γυναίκες όµως αντιµετωπίζουν µε φόβο, ίσως και θυµό, αυτό το στάδιο της ζωής τους, και συχνά τροµοκρατούνται από τα πρώτα σηµάδια έναρξης της κλιµακτηρίου καθώς νιώθουν ότι η γυναικεία τους υπόσταση και η ταυτότητά τους ως γυναίκες απειλείται σηµαντικά.

Oι συνηθισμένες ψυχολογικές αντιδράσεις της γυναίκας κατά την περίοδο της εµµηνόπαυσης είναι

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΕΥΕΡΕΘΙΣΤΟΤΗΤΑ

ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ

ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ, Α∆ΥΝΑΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ

ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΟΠΩΣΗ

ΕΝΤΟΝΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ

Η ζωή της γυναίκας δεν τελειώνει µε την ωορρηξία Παρόλο που µπορεί να υπάρχουν κάποια κοινά σηµεία, η κάθε γυναίκα βιώνει την εµµηνόπαυση διαφορετικά, σύµφωνα µε τον ιδιαίτερο τρόπο που αντιλαµβάνεται τη γυναικεία της ταυτότητα. H εµµηνόπαυση σε συµβολικό επίπεδο αφορά την επιτυχία µε την οποία οι γυναίκες κάνουν τη µετάβαση από το ρόλο της νέας γυναίκας σε αυτόν της µεσήλικης. Πίσω λοιπόν από το θέµα της εµµηνόπαυσης βρίσκεται ο φόβος µπροστά στην απώλεια κάποιων συγκεκριµένων ρόλων που συνόδευαν τη γυναίκα ολόκληρη τη ζωής της και στην αµηχανία ενώπιον των εποµένων. Στο συλλογικό ασυνείδητο του δυτικού κόσµου η γυναίκα είναι κυρίως δύο πράγµατα: ερωτικό αντικείµενο ή µητέρα. Tι είναι λοιπόν η γυναίκα όταν δεν µπορεί πια ούτε µητέρα να γίνει ούτε όµως και να παίξει το ρόλο του ερωτικού αντικειµένου; Όταν αυτοί οι ρόλοι τελειώνουν, προκύπτει ένα τεράστιο κενό. Aισθάνονται ένα τίποτα. Όλες αυτές οι απόψεις, σύµφωνα µε τις οποίες η ενεργός ζωή της γυναίκας τελειώνει µαζί µε την ωορρηξία, ουσιαστικά ταυτίζουν τη γυναίκα µε τη µήτρα της. Λες και η γυναίκα δεν είναι και µυαλό, και καρδιά, και ψυχή. Λες και δεν είναι ένα ολόκληρο άτοµο.

Η γυναίκα σε αυτό το στάδιο της ζωής της βρίσκει εχθρό της τα στερεότυπα µιας κοινωνίας που λειτουργεί κατά βάση ναρκισσιστικά, δίνοντας έµφαση κυρίως στην εικόνα και στη νεότητα! Σαν να µην υπάρχει θέση για ρυτίδες, µεσήλικες ή ηλικιωµένους. Μόνον ό, τι λάµπει εξωτερικά είναι αποδεκτό και επιθυµητό! Είναι όµως σηµαντικό η γυναίκα να µην πέσει σε αυτή την ψυχολογική «παγίδα» και γενικότερα στο µύθο που θέλει τη γυναίκα της εµµηνόπαυσης να έχει διαρκώς τα νεύρα της, να τα βάζει µε όλους επειδή φαίνεται λιγότερο «γυναίκα» και να παραλογίζεται για τα χρόνια που της στέρησαν τη θηλυκότητα και της άφησαν µια αντιζηλία προς τις νεότερες κοπέλες. Οι εικόνες αυτές δεν αποτελούν παρά στερεότυπα που εκφράζουν κυρίως την αµηχανία της κοινωνίας µπροστά στη γυναίκα που µεγαλώνει, που εξελίσσεται και περνά σε ένα νέο στάδιο της ζωής της! Στερεότυπα µιας ναρκισσιστικής κοινωνίας

Ανακαλύπτοντας νέες πλευρές του εαυτού µας Η γυναίκα όµως µπορεί να παίξει σηµαντικούς ρόλους σε ατοµικό και κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Πολλές γυναίκες που σε αυτή την ηλικία έχουν πλέον το χρόνο αλλά και την ενέργεια να ασχοληθούν µε τον εαυτό τους και να τολµήσουν πράγµατα που δεν θα έκαναν νεότερες, ανακαλύπτουν αυτές τις νέες πλευρές του εαυτού τους και απελευθερώνονται πραγµατικά. Σίγουρα, η εµµηνόπαυση σηµατοδοτεί µια «απώλεια» στη ζωή κάθε γυναίκας, ένα κοµµάτι του εαυτού της «χάνεται» και η ζωή της απαιτεί έναν επαναπροσδιορισµό. Η διαδικασία αυτή εµπεριέχει πόνο αλλά είναι αναγκαίο να γίνει αποδεκτή, γιατί η αποδοχή της καινούργιας πραγµατικότητας θα οδηγήσει σε µια δηµιουργική προσαρµογή, σε ένα νέο κύκλο ζωής. Aντίθετα, είναι η άρνηση της µετάβασης και η εµµονή σε ανύπαρκτους πλέον ρόλους που προκαλούν προβλήµατα.

Το «φθινόπωρο» της ζωής µας µπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον από ό,τι το «καλοκαίρι…

Eάν παρατηρήσει κανείς τις γυναίκες που µοιάζουν να έχουν συµφιλιωθεί µε την ηλικία τους, θα δει ότι µοιάζουν για πρώτη φορά πραγµατικά απελευθερωµένες. Mπορούν ίσως για πρώτη φορά να εκφραστούν ανοιχτά, να κάνουν τα δικά τους αστεία, να τολµήσουν πράγµατα που δεν έκαναν νεότερες. Για πολλές από αυτές αρχίζει µια περίοδος στην οποία έχουν επιτέλους χρόνο και κουράγιο να ασχοληθούν µε το εαυτό τους. Kαινούρια ενδιαφέροντα και ασχολίες διαµορφώνονται και ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους τελικά κάνουν το κέφι τους. Tον πρώτο καιρό, και στο βαθµό που η γυναίκα σε όλη της τη ζωή πίστεψε ότι η αναπαραγωγική της δυνατότητα ήταν η µόνη σηµαντική της ιδιότητα, το τέλος της εµµηνόρυσης θα την καταρρακώσει. Όταν όµως το δύσκολο κοµµάτι περάσει, όσες έχουν το κουράγιο διαπιστώνουν ότι το «φθινόπωρο» της ζωής τους µπορεί τελικά να είναι πιο µακρύ, πιο παραγωγικό, πιο νηφάλιο και πιο ενδιαφέρον από ό,τι το «καλοκαίρι». Όταν µάλιστα µια γυναίκα 50 ετών λέει χαριτολογώντας ότι η ζωή της τώρα είναι καλύτερη παρά ποτέ, το εννοεί πραγµατικά, γιατί τώρα πια ξέρει ότι τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Tότε, η κάθε στιγµή της ζωής της µπορεί να βιωθεί όσο γίνεται πιο συνειδητά.

«Υπάρχουν κοινωνίες που επιβραβεύουν τις γυναίκες για την προσφορά τους. Όταν φτάνουν στο τέλος της αναπαραγωγικής δυνατότητάς τους, τους παραχωρούν προνόµια, εξουσία και ελευθερίες που η µητρότητα τους στέρησε στο παρελθόν. ∆υστυχώς, η δυτική κοινωνία δεν είναι µια απ’ αυτές».

Από το βιβλίο «Τhe Change of Life” της Μ. Evans.

Της Ειρήνης Κουρσουμπά

Ψυχοθεραπεύτριας

Έλαιο – Λευκή Πεύκη. Εμμηνόπαυση χωρίς γήρανση!

Έλαιο στρουθοκάμηλου (σβήσιμο ρυτίδων λαιμού)